Przejdź do zawartości

Frankolin bagienny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frankolin bagienny
Ortygornis gularis
(Temminck, 1815)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Gallini

Rodzaj

Ortygornis

Gatunek

frankolin bagienny

Synonimy
  • Perdix gularis Temminck, 1815[1]
  • Francolinus gularis (Temminck, 1815)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Frankolin bagienny[3] (Ortygornis gularis) − gatunek średniej wielkości azjatyckiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły. Narażony na wyginięcie.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek monotypowy[1][4].

Frankoliny bagienne na rycinie z 1880 roku

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Wygląd zewnętrzny: Od pokrewnych gatunków różni się kontrastowym, białym paskowaniem spodu ciała oraz rdzawym gardłem i przodem szyi. W locie charakterystyczne rude zewnętrzne sterówki. Samica podobna do samca, ale pozbawiona ostróg.

Rozmiary: długość ciała: ok. 37 cm

Masa ciała: samiec ok. 510 g

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Podmokłe tereny trawiaste z gęstą roślinnością, pola ryżowe i plantacje cukrowca lekarskiego.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Północne Indie, Nepal i Bangladesz.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Pędy i nasiona roślin (w tym uprawnych) oraz owady. Wczesnym rankiem i wieczorem wychodzi żerować na bardziej odkrytym terenie.

Rozród

[edytuj | edytuj kod]

Najprawdopodobniej gatunek monogamiczny

Gniazdo może być stertą roślin wśród rosnących w wodzie trzcin, w suchszych miejscach wyściółka jest mniej obfita.

Okres lęgowy: Od końca lutego do maja.

Jaja: znosi 3–4 jaja.

Wysiaduje wyłącznie samica.

Status, zagrożenie i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek narażony na wyginięcie (VU). Liczebność populacji zmniejsza się. Przyczyną jest odwadnianie terenów podmokłych, regulacja stosunków wodnych, zalesianie, a także wypalanie traw, koszenie i intensywny wypas na terenach lęgowych. Dodatkowo na zmniejszenie liczebności wpływają polowania i chwytanie ptaków w sidła, pomimo że jest to gatunek chroniony w Indiach i Nepalu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Swamp Francolin (Francolinus gularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
  2. a b Ortygornis gularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja: 2023-03-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-26]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 490. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]